En de overheid laat zich weer eens zien als de meest onbetrouwbare partij aan tafel. Toen ik in 2007 aan de makelaarsopleiding begon, stond al in de boekjes dat er sprake was van een toenemend woningtekort. Achttien jaar later is er niets veranderd.
Wilders liet vorige week het kabinet klappen, dus we kunnen tot 29 oktober – de dag van de verkiezingen – weer gaan “genieten” van alle geniale oplossingen die de politici ons land te bieden hebben. Mona Keijzer doet als minister van Volkshuisvesting de eerste duit in het zakje: ze wijst 24 locaties aan waar ze met haast wil gaan bouwen. Een vader van een jeugdvriend van me zei ooit: “Haasten kun je beter rustig doen.” Een waarheid als een koe, want dan maak je tenminste minder fouten.
Keijzer, verantwoordelijk voor beleid en wetgeving, komt met de volgende ideeën: samenwerken om sneller besluiten te nemen en vaker de vraag stellen “hoe het wél kan”. Mijn hemel, wat een armoe. We hebben problemen met Natura2000-gebieden, capaciteitstekorten bij het ambtelijk apparaat, en het krijgen van een aansluiting op het stroomnet kun je op sommige plaatsen wel vergeten. Verder heeft de overheid op vakkundige wijze de investeerders uit de woningmarkt gedrukt. Ik ben benieuwd wie al deze fraaie plannen van de minister gaat financieren.
Begin dit jaar leidde de wens van Wilders om een boodschappenbonus te realiseren tot een huurbevriezing. En zoals we inmiddels gewend zijn, wordt – nog vóór zijn vertrek – ook dit voornemen weer ingetrokken. Verstandig hoor, daar niet van. Maar je zou er maar dagelijks mee te maken hebben, en een bedrijf of woningcorporatie moeten runnen met dit gejojo.
Onbetrouwbaar, onbekwaam en bezig met de verkeerde dingen. Volgens mij is het heel simpel: maak wetgeving. Bedenk beleid, werk dat uit in concrete wetten en zorg voor duurzame verbeteringen.
Vooralsnog ga ik er echter vanuit dat de komende 3,5 maanden enkel zullen draaien om proefballonnetjes, mooie plannetjes en het afvangen van vliegen.
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo cynisch of negatief. Maar ik word hier echt moedeloos van. Wat een ongelooflijk wanbeleid wordt er als een koude douche over ons land uitgestort. Rapporten, onderzoeken, verkiezingen, ideeën, intenties, samenwerkingen, afspraken en beleid… maar niets helpt.
Dus doe je stoelriemen maar vast en maak je klaar voor een campagne over de rug van de woningzoekers.
